Τους τελευταίους 27 αιώνες η μέση διάρκεια της μέρας μεγαλώνει κατά δύο χιλιοστά του δευτερολέπτου κάθε αιώνα, υπολογίζουν οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Ντάραμ.
Η ομάδα των ειδικών χρησιμοποίησε τις τρέχουσες πληροφορίες για την κίνηση της Γης γύρω από τον ‘Ηλιο, καθώς και τα δεδομένα της περιφοράς της Σελήνης γύρω από την Γη, ώστε να υπολογίσουν τις ακριβείς ημερομηνίες των εκλείψεων σε βάθος 3 χιλιετιών.
Στη συνέχεια, αντιστοίχισαν τα στοιχεία αυτά με τις γραπτές μαρτυρίες των Βαβυλωνίων, των Κινέζων, των Ελλήνων και των Αράβων για τις εκλείψεις από το 720 π.Χ, συνδυάζοντας τις και με τις πρόσφατες παρατηρήσεις.
Αναλύοντας από ποιες περιοχές του πλανήτη ήταν ορατό το φαινόμενο κάθε φορά, ήταν σε θέση να «χρονομετρήσουν» την αργή επιβράδυνση του πλανήτη μας. Με αυτόν τον τρόπο υπολόγισαν ότι κάθε 6,7 εκατομμύρια χρόνια, η ημέρα κερδίζει ένα ολόκληρο λεπτό που σημαίνει ότι σε 200 εκατομμύρια χρόνια από τώρα, το 24ωρο θα έχει πλέον μετατραπεί σε.. 25ώρο.
O κ. Μόρισον, συνταξιούχος αστρονόμος που εργαζόταν στο βασιλικό παρατηρητήριο του Γκρίνουιτς, εξηγεί ότι η περιστροφή της Γης επιβραδύνεται με πιο αργούς ρυθμούς απ’ ότι αρχικά πιστευόταν. Παλιότεροι υπολογισμοί ήθελαν την ημέρα να κερδίζει ένα λεπτό κάθε 5,2 εκατομμύρια χρόνια.
Φυσικά ο Μόρισον τονίζει πως οι υπολογισμοί αυτοί βασίζονται σε γενικεύσεις, αφού οι γεωφυσικές δυνάμεις που επιδρούν πάνω στην περιστροφή της Γης δεν είναι απαραίτητα σταθεροί για μεγάλες χρονικές περιόδους.
Παράγοντες που επηρεάζουν την ταχύτητα περιστροφής της Γης είναι, μεταξύ άλλων, η συρρίκνωση των πάγων στους πόλους από την τελευταία εποχή των παγετώνων και έπειτα, οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ του μανδύα και του πυρήνα της Γης και οι αλλαγές στη στάθμη της θάλασσας.
«Όπως και να ‘χει πρόκειται για μία πολύ αργή διαδικασία», παραδέχεται ο Μόρισον.