Έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι του Σαββάτου 13-01-2018 ο Τζίμης Πανούσης. Ήταν 64 ετών. Ο μουσικός βρισκόταν στο σπίτι του, όταν υπέστη ανακοπή και μεταφέρθηκε εσπευσμένα με ασθενοφόρο στον Ερυθρό Σταυρό, όπου παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, δεν κατέστη δυνατό να επανέλθει.
Στις αρχές Δεκέμβρη ο Τζίμης Πανούσης είχε καταρρεύσει στη σκηνή του “Κυττάρου” κατά τη διάρκεια της παράστασής του. Τότε είχε μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για λίγες μέρες λόγω καρδιακής ανακοπής που είχε υποστεί.
Ο Τζίμης Πανούσης αφήνει πίσω τη σύντροφό του Αθηνά Αϊδίνη, με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Αρη, και μια κόρη, την Φωτεινή.
Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή- στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα. Σύντομα όμως παραιτήθηκε από τη δουλειά αυτή και εστίασε απο κλειστικά στο τραγούδι.
Μουσικά δήλωνε αυτοδίδακτος. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του ’70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από τον Τζίμη Πανούση (φωνή, στίχοι, μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα), Γιάννη Δρόλαπα (κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο, πιάνο)…
Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα, το 1980 είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.
Ακολούθησαν οι δίσκοι : Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας.
Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει σόλο καριέρα. Το 1987 κυκλοφορεί ο δίσκος “Χημεία και Τέρατα” (από τη MINOS-EMI) και ακολουθούν οι δίσκοι “Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitsch Live!” (1990), “Ο Ρομπέν των Χαζών” (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) από την Music Box International, και το “Vivere Pericolosamente” (1993) από την Warner.
Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD “Δείγμα Δωρεάν” με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του…