Είναι κάποιες μέρες που θέλεις να σε καταπιεί η γη. Είναι κάποιες στιγμές που δεν θέλεις να βλέπεις άνθρωπο. Μπορεί για κάτι που έχει συμβεί μέσα στην καθημερινότητα και σε “στένεψε” σε στενοχώρησε… ίσως όμως και για κανέναν απολύτως λόγο.
Απλώς θέλεις να αποσυρθείς στην μοναχικότητά σου και να χαθείς στις σκέψεις σου, στη σιωπή… Είναι αυτή που κάνει το χειρότερο θόρυβο μέσα στο μυαλό σου.
Να μιλήσεις με σένα για πολλά σημαντικά αλλά και για τα ασήμαντα. Να ξαναβρείς τα “πατήματά σου” (ίσως)… και να επιστρέψεις.!
Είναι…στιγμές που δεν θέλεις να τις μοιραστείς, που δεν θέλεις να αποκωδικοποιήσεις, να εξηγήσεις. Είναι αυτές που για σένα είναι τόσο σημαντικές που σε επαναφέρουν στην κανονικότητα έστω κι αν κάποιες φορές δεν το επιθυμείς.! Απλά σιωπάς…μόνο εσύ ξέρεις γιατί !
“Τις δικές μου σιωπές τις λέω αποφάσεις”
“Στιγμές ζωής” (shorts)
Τ.Κ.
