Όποιος ανέβει στο γνωστό καταδυόμενο τρενάκι του ιλίγγου στο λούνα-παρκ, μπορεί να χάσει όχι μόνο τον τσαμπουκά του, αλλά και τις πέτρες στα νεφρά του. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά! Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα έρευνα από επιστήμονες στις ΗΠΑ (μόνο εκεί θα μπορούσε να γίνει τέτοια έρευνα…).
Έτσι, οι ουρολόγοι ίσως βρήκαν μια νέα εναλλακτική θεραπεία: να συστήνουν στους ασθενείς τους, αν θέλουν να ξεφορτωθούν τις πέτρες στα νεφρά, να ανεβαίνουν στο «ρόλερ-κόστερ». Και όσο ψηλότερο και πιο τρομακτικό το τρενάκι, πιθανώς τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι για να «καθαρίσει» τα νεφρά από μικρές πέτρες.
Οι ερευνητές του Κολλεγίου Οστεοπαθητικής Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, με επικεφαλής τον ομότιμο καθηγητή ουρολογίας Ντέηβιντ Γουόρτινγκερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Οστεοπαθητικής Ένωσης «Journal of American Osteopathic Association», παρατήρησαν ότι αρκετοί ασθενείς τους ανέφεραν πως δεν είχαν πια πέτρες στα νεφρά, αφότου είχαν περάσει από το μεγάλο τρενάκι της Ντίσνεϊλαντ στη Φλόριντα.
Για να το ψάξουν παραπάνω, οι αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν μέσω τρισδιάστατου εκτυπωτή ένα ανατομικό μοντέλο νεφρού, το οποίο πήραν μαζί τους στο ρόλερ-κόστερ. Μέσα στο τεχνητό νεφρό, υπήρχαν τρεις πραγματικές πέτρες διαφόρων μεγεθών (4,5 έως 64,6 κυβικών χιλιοστών), καθώς και λίγα ούρα.
Για χάρη της επιστήμης, οι επιστήμονες ανεβοκατέβηκαν στο τρενάκι 60 φορές, φορώντας στην πλάτη τους ένα σακίδιο που περιείχε το τεχνητό νεφρό με τις πέτρες και τα ούρα. Κάθε φορά μάλιστα τοποθετούσαν τις πέτρες σε διαφορετικό σημείο του «νεφρού».
Αυτό που παρατήρησαν, θα μείνει στην ιστορία της επιστήμης (και ίσως θα είναι υποψήφιο για βράβευση στα επόμενα Νόμπελ Ig του «τρελού επιστήμονα»): όταν κανείς κάθεται στο πίσω μέρος του ρόλερ-κόστερ, τότε οι πέτρες των νεφρών φεύγουν μόνες τους στα δύο τρίτα των περιπτώσεων (64%), άσχετα με το μέγεθος ή τη θέση τους. Όταν όμως κάποιος κάθεται μπροστά, τότε το ποσοστό «θεραπείας» πέφτει στο 17%.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι, μετά το πείραμα αυτό, θεωρούν πως το τρενάκι μπορεί να διευκολύνει την εξαφάνιση μικρών λίθων από τα νεφρά. Επίσης εκτιμούν ότι μια βόλτα με το τρενάκι, μετά την παραδοσιακή θεραπεία με λιθοτριψία, μπορεί να εμποδίσει τις πέτρες να μεγαλώσουν ξανά. Οι πέτρες μπορούν να εμφανιστούν στο ένα ή και στα δύο νεφρά συνήθως σε άτομα 30 έως 60 ετών.
Περίπου τρεις στους 20 άνδρες και δύο στις 20 γυναίκες εμφανίζουν πέτρα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν η πέτρα είναι μικρή, συχνά φεύγει μόνη της μέσω των ούρων. Αλλιώς, αν μπλοκάρει το ουροποιητικό σύστημα, μπορεί να προκαλέσει πόνο και λοίμωξη, οπότε χρειάζεται ιατρική αντιμετώπιση. Περίπου οι μισοί άνθρωποι εμφανίζουν πέτρα ξανά μέσα στην επόμενη πενταετία από την πρώτη φορά. Η κατανάλωση πολύ νερού και άλλων υγρών μειώνει τον κίνδυνο σχηματισμού πέτρας.
Νερωμένο μέλι εναντίον ουρολοιμώξεων
Εξάλλου, μια άλλη βρετανική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε, ότι το διαλυμένο σε νερό μέλι μπορεί να αποτελεί χρήσιμο «όπλο» κατά των βακτηρίων που προκαλούν ουρολοιμώξεις. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον δρα Μπασίρ Λουαλίντ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής παθολογίας “Journal of Clinical Pathology”, σύμφωνα με το BBC. Προς το παρόν τα σχετικά πειράματα έχουν γίνει στο εργαστήριο με κύτταρα και θα πρέπει να ακολουθήσουν δοκιμές σε ανθρώπους.
Πάντως το μέλι έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες ως φυσικό αντισηπτικό σε περιπτώσεις εγκαυμάτων, τραυμάτων κ.α. Αν και, όπως είπε ο Λουαλίντ, «στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς ή γιατί το μέλι δουλεύει ως αντιβακτηριακό». Ακόμη και σε χαμηλή περιεκτικότητα μελιού (μόνο 3,3%), το διάλυμα φάνηκε να σταματά τους κοινούς παθογόνους μικροοργανισμούς E.coli και Proteus mirabilis.