Μια αληθινή ιστορία σύγχρονης ελληνικής πραγματικότηταςO Αλέξανδρος είναι πατέρας δύο μικρών παιδιών. Η πρώην σύζυγός του και μαμά των παιδιώνγεννήθηκαν στη Σουηδία όπου και διέμεναν ως οικογένεια και το διαζύγιο εκδόθηκε στη Σουηδία, όπου ισχύει διαζύγιο, την οποία επιτυχώς ασκούσανκατοικίας και ίσου χρόνου των παιδιών στα δύο σπίτιαδιατηρώντας ως μόνιμο τόπο κατοικίας του παιδιού τον ίδιο Δήμο που ζούσε η οικογένεια πριν χωρίσεστην περίπτωση του Αλέξανδρου. Οι γονείς, δηλαδή, και μετά το διαζύγιο συνεχίζουν όλα τα θέματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιώνευημερίας των παιδιών που μεγαλώνουν σε αυτό το πλαίσιο καθώς και η συναισθηματική τους ισορροπία είναι σε υψηλότατα επίπεδα. Κατόπιν κοινής τους συμφωνίας, οι πρώην σύζυγοι μαζί με τα παιδιά τους στην Ελλάδα η επιμέλεια των παιδιών παραδοσιακά αποδίδεται κατ ́ αποκλειστικότητα συνηθέστερα την μητέρα, προσέφυγε στην ελληνική ανετράπη η ρύθμιση της κοινής επιμέλειας, η οποία πλέον όλες τις αποφάσεις που αφορούνκανένα λόγο στην ανατροφή, εκπαίδευση και υγεία των παιδιών ττους κατέστη προβληματική εξαιτίας του θεσμικού πλαισίου και έχει καταστεί αδύνατο να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες που αφορούν την καθημερινότητα των παιδιών του. πληροφορίες για τα παιδιά του σχετικά με θέματα υγείαςσχολείο κλπ. Συχνά αναγκάζεται να ζητήσει την παιδιών του! Οι γονείς κατοικούν πλέον σε διαφορετικές πόλεις, και ενώ μετακίνησής του στην πόλη που διαμένουν τα παιδιάανατροφή τους, ούτε περισσότερο χρόνο με αυτά. Η παραπάνω ιστορία αποτελεί παράδειγμα του πώς οι ίδιοι γονείς με τα ίδια παιδιά σε διαφορετικά θεσμικά πλαίσιαισότιμων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκήςμεταχείρισης με αντίκτυπο στην ανατροφή των παιδιών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το ελληνικό δικαστήριο παρέλαβε μία εξαιρετικά δίκαιη ρύθμιση κοινής επιμέλειαςδύο γονέων στην καθημερινότητα και την ανατροφή τουςμεταξύ των γονέων. Επομένως, η καταγωγή των γονέωνεπαναπροσδιοριστούν. Σαφέστατα δεν υφίσταται οποιαδήποτε υπεροχή των Σουηδών έναντι τέτοια παραδοχή θα συνιστούσε βιοκοινωνικό φυλετισμό. κανόνων (Νόμοι) είναι αυτό που καθορίζει τις ανθρώπινες συμπεριφορέςΕντός της Ευρώπης μοιραζόμαστε κοινές καταβολές και θεσμούςτέκνων-. Αυτό που συνιστά την υπεροχή στο οικογενειακό Δίκαιο εναρμόνιση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις συστάσεις των ευρωπαϊκών ψηφισμάτων (2079/2015), την νομική ισότητα των γονέων και την ακολουθία της πολιτείας ως προς τα επιστημονικά πορίσματα τους μέσω νομοθετικού πλαισίου με πλήψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο σκοπός της κοινωνίας είναι να εξελίσσεται προς το καλύτερο. Γιατί λοιπόν να μην το κάνει και η Ελλάδα; Μία χώρα που παρήγαγε και διέδωσε μοντέλο που αποτυγχάνει παταγωδώς εδώ κπραγματικότητα; Γιατί δύο Έλληνες γονείςόχι στην Ελλάδα; Τί άλλαξε εκτός από την γεωγραφική τους θέση;ψυχοσυναισθηματικών προβλημάτων στην Ελλάδα και όχι αλλού;«Ενεργοί Μπαμπάδες», ομάδα για τα δικαιώματα του παιδιούΠέμπτη 18ελληνικής πραγματικότηταςικρών παιδιών. Η πρώην σύζυγός του και μαμά των παιδιών του είναι Ελληνίδα. Τδιέμεναν ως οικογένεια την εποχή εκείνη. Το ζευγάρι αποφάσισε να χωρίσεικαι το διαζύγιο εκδόθηκε στη Σουηδία, όπου ισχύει ο θεσμός της κοινής και αδιάσπαστης γονικής επιμέλειας επί δύο συνεχή έτη. Στην Σουηδία, επίσης, ισχύει ο θεσμός της εναλλασσόμενης κατοικίας και ίσου χρόνου των παιδιών στα δύο σπίτια, της μαμάς και του μπαμπά, με εβδομαδιαία εναλλαγή στοδιατηρώντας ως μόνιμο τόπο κατοικίας του παιδιού τον ίδιο Δήμο που ζούσε η οικογένεια πριν χωρίσει, όπως και συνέβη . Οι γονείς, δηλαδή, και μετά το διαζύγιο συνεχίζουν υποχρεωτικάνα συναποφασίζουν όλα τα θέματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιών τους, όπως υγεία, εκπαίδευση, τόπος κατοικίας.ν παιδιών που μεγαλώνουν σε αυτό το πλαίσιο καθώς και η συναισθηματική τους ισορροπία είναι σε Κατόπιν κοινής τους συμφωνίας, οι πρώην σύζυγοι μαζί με τα παιδιά τους βρέθηκαν στην Ελλάδα. Η μητέρα γνωρίζοντας των παιδιών παραδοσιακά αποδίδεται κατ ́ αποκλειστικότητα στον έναν από τους δύο γονείς, την ελληνική Δικαιοσύνη εκ νέου. Μετά την εμπλοκή της ελληνικής ση της κοινής επιμέλειας, η οποία αποδόθηκε εξ ολοκλήρου στην μητέρα των παιδιών, η οποίατην καθημερινότητα των παιδιών. Με τον τρόπο αυτό, ο πατέρας δεν έχειπαίδευση και υγεία των παιδιών του. Επιπλέον, η επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρατου θεσμικού πλαισίου και της εν λόγω απόφασης του Έλληνα δικαστή. Για τον πατέρα έχει καταστεί αδύνατο να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες που αφορούν την καθημερινότητα των παιδιών του. ου σχετικά με θέματα υγείας, εκπαίδευσης, συμπεριφοράς, κοινωνικότητας, αντιδράσεων, ναγκάζεται να ζητήσει την έκδοση εισαγγελικής παραγγελίας, για να ενημερωθεί για θέματα υγείαςατοικούν πλέον σε διαφορετικές πόλεις, και ενώ ο πατέρας έχει διερευνήσει τις πιθανότητες ου στην πόλη που διαμένουν τα παιδιά του, τα ελληνικά δικαστήρια δεν θα του δίνουν ουσιαστικό ρόλο στηνμε αυτά. παράδειγμα του πώς οι ίδιοι γονείς με τα ίδια παιδιά σε διαφορετικά θεσμικά πλαίσιαυρωπαϊκής Ένωσης, που σε πολλά άλλα έχουν κοινή πορεία, τυγχάνουν διαφορετικής την ανατροφή των παιδιών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το ελληνικό δικαστήριο ρύθμιση κοινής επιμέλειας, που ωφελούσε ουσιαστικά τα παιδιά με την παρουσία και των στην καθημερινότητα και την ανατροφή τους, μετατρέποντάς την σε μία άδικη που συντηρεί η καταγωγή των γονέων ή η τοπική κουλτούρα είναι επιχειρήματα που θα πρέπει να Σαφέστατα δεν υφίσταται οποιαδήποτε υπεροχή των Σουηδών έναντι Ελλήνων ή άλλων λαών, μια τέτοια παραδοχή θα συνιστούσε βιοκοινωνικό φυλετισμό. Είμαστε όλοι ίσοι κοινωνικά και ίδιοι βιολογικά. Τείναι αυτό που καθορίζει τις ανθρώπινες συμπεριφορέςκαι διαμορφώνει την κουλτούρα του κάθε λαούΕντός της Ευρώπης μοιραζόμαστε κοινές καταβολές και θεσμούς σχεδόν στα πάντα -πλην της κοινής επιμέλειαςΑυτό που συνιστά την υπεροχή στο οικογενειακό Δίκαιο των Σουηδών, όπως και πλείστων άλλων χωρώνδικαιώματα, τις συστάσεις των ευρωπαϊκών ψηφισμάτων (2079/2015), την νομική ισότητα των ακολουθία της πολιτείας ως προς τα επιστημονικά πορίσματα χρόνιων μελετών με την επιπρόσθετη εφαρμογή πλαισίου με πλήρη σαφήνεια και με μοναδικό γνώμονα το όφελος του παιδιού και τις Ο σκοπός της κοινωνίας είναι να εξελίσσεται προς το καλύτερο. Γιατί λοιπόν να μην το η Ελλάδα; Μία χώρα που παρήγαγε και διέδωσε πολιτισμό; Ποιος ο λόγος εμμονής και προσκόλλησης σε ένα που αποτυγχάνει παταγωδώς εδώ και δεκαετίες εις βάρος των παιδιών και δεν ανταποκρίνεται πια στην κοινωνική ιατί δύο Έλληνες γονείς είναι ικανοί να εφαρμόσουν με επιτυχία την κοινή επιμέλεια σε μία άόχι στην Ελλάδα; Τί άλλαξε εκτός από την γεωγραφική τους θέση;Τι είναι εκείνο που θέτει τα παιδιά σε κίνδυνο ψυχοσυναισθηματικών προβλημάτων στην Ελλάδα και όχι αλλού;
Ενεργοί Μπαμπάδες: Η ομάδα που μάχεται για τα δικαιώματα του παιδιού!
Κύριο αίτημά τους είναι η θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας
