Γράφει ο Τάκης Καρβουνιάρης, ιδιοκτήτης ομίλου Fly
SocialMedia. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και ο όρος να είναι γνωστός σε όλες ανεξαιρέτως τις ηλικίες, αλλά λίγοι γνωρίζουν πως η ιστορία τους ξεκινά από το 1971. Έκτοτε, μεσολάβησαν πολλές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες συνέθεσαν στην πορεία πραγματικούς κολοσσούς όπως η Yahoo, το LindedIn, το Skype, το Facebook, το Instagram, το Twitter, το What’sup, το Viberκι εσχάτως το TikTok. Όλες αυτές οι εταιρείες εισχώρησαν στην καθημερινότητά μας κι έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι μας, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι. Προσωπικά, καθαρά από παρατήρηση, θα τολμούσα να πω ότι σε πολλές περιπτώσεις κατάφεραν να ορίζουν μέχρι και τις σκέψεις μας.
Έχετε, άραγε, αναρωτηθεί, πόσες ώρες σπαταλά ένας χρήστης των socialmedia, στέλνοντας μηνύματα, κάνοντας αναρτήσεις φωτογραφιών και video, διαβάζοντας postsάλλων διαδικτυακών φίλων, γνωστών ή αγνώστων και θαυμάζοντας τη ζωή των celebritiesκαι τωνinfluencer; Αμέτρητες! Αν αναζητήσετε το όφελος σε όλα αυτά, πιθανότατα η απάντηση να είναι «μηδαμινό». Αν, μάλιστα, στο τραπέζι του διαλόγου τεθεί και η επικινδυνότητα για τους νέους, τότε τα επιχειρήματα είναι σαρωτικά και ξεκάθαρα. Παιδιά και έφηβοι σπαταλούν αμέτρητες ώρες στις οθόνες, αποχαυνώνονται, χάνουν δημιουργικό χρόνο από τη ζωή τους και σίγουρα, η ψυχική τους υγεία διατρέχει σοβαρούς κινδύνους.
Και κάπου εδώ ξεκινάει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ξεκινάει) η εσωτερική αναζήτηση για το κατά πόσο θα πρέπει να επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό. Μπορούσε να το ορίσουμε; Θέλουμε και δεν τα καταφέρνουμε; Προσπαθούμε αρκετά; Τροφή για σκέψη. Το τι πρέπει να κάνουμε και φυσικά, τι πρέπει να συμβουλεύσουμε τα παιδιά μας να κάνουν δεν χρειάζεται ανάλυση. Είναι αυτονόητο. Το μόνο που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι δεν πρέπει να ζούμε τις ζωές των άλλων είτε αυτοί είναι ποδοσφαιριστές, είτε influencers, είτε trapers, είτε μοντέλα, είτε celebrities, είτε παίχτες reality. Όσο λαμπερές και φανταχτερές κι αν είναι οι φωτογραφίες που ανεβάζουν, σίγουρα απέχει από την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι ίσοι, χαιρόμαστε το ίδιο, λυπόμαστε το ίδιο κι αισθανόμαστε το ίδιο. Ο χαμένος χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ας δημιουργήσουμε, λοιπόν, τις συνθήκες για μία ζωή που έχουμε ονειρευτεί! Το αξίζουμε!
Τ.Κ.
