Η Casey (Britt Robertson), είναι ένα απλό κορίτσι της διπλανής πόρτας από τη Φλόριντα που ονειρεύεται το μέλλον, ενώ παρακολουθεί από απόσταση τη δραστηριότητα στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Μόνο που αυτό το κορίτσι θα ανακαλύψει τυχαία μια μυστηριώδη καρφίτσα με την οποία μπορεί να μεταφέρεται σε έναν κόσμο από το μέλλον, συναρπαστικό, διαφορετικό και καλύτερο. Ο μόνος που γνωρίζει γι’ αυτό το παράξενο σύμπαν είναι o μοναχικός αλλά ιδιοφυής επιστήμονας Frank Walker (George Clooney). Μαζί με την Casy θα ταξιδέψουν στην άγνωστη “Tomorrowland” για να ανακαλύψουν τα μυστικά της.
Ο ιός του millennium θα κατέστρεφε τον δυτικό πολιτισμό, όπως τον ξέραμε. Έτσι ασπαστήκαμε τους αγαπημένους μας, συμφιλιωθήκαμε με τους εχθρούς μας, τα βρήκαμε και με τους θεούς και την παραμονή πρωτοχρονιάς μετρήσαμε αντίστροφα με τα χέρια στην ανάταση. Το 2000 ήρθε, αλλά ο Αρμαγεδδών δεν ήρθε μαζί του κι έτσι το τέλος του κόσμου αναβλήθηκε για τις 21/12/2012, τότε που το είχαν προβλέψει οι Μάγια. Το τέλος του κόσμου δεν ήρθε ούτε τότε. Η ουσία είναι πως η εσχατολογική παραφιλολογία διάγει περίοδο δόξας τα τελευταία χρόνια κι αυτό δε θα μπορούσε να αφήσει το σινεμά αδιάφορο, με τις αποκαλυπτικές και μετα-αποκαλυπτικές παραγωγές να κατακλύζουν την ετήσια κινηματογραφική σοδειά.
Στα χαρτιά το «Tomorrowland» είναι μια ταινία που θέλει να μιλήσει για αυτό. Για την αναπότρεπτη (ή μη) φύση του τέλος του κόσμου και για την στάση μας απέναντι του. Στην πράξη πρόκειται για μια σχηματική “ταινία μηνύματος”, κατασκευασμένη έτσι ώστε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό. Το οποίο μήνυμα συνοψίζεται στην υπεραπλουστευτική σκέψη ότι, εάν είσαι αισιόδοξος και το πιστεύεις, τότε μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Φυσικά πρόκειται για μια ταινία προσανατολισμένη προς το παιδικό κοινό, συνεπώς το μήνυμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρό και εύληπτο. Έλα όμως που το «Tomorrowland» δεν έχει να επιδείξει πολλά περισσότερα από αυτό.
Το μυστικοπαθές πρώτο μέρος διαδέχεται ένα υπερ-επεξηγηματικό, φλύαρο δεύτερο (αν οι Bird και Lindelof αποκάλυπταν κάποια από τα μυστικά του φιλμ νωρίτερα, θα είχε αποφευχθεί αυτή η πληροφοριακή υπερφόρτωση του δεύτερου μέρους), η κινηματογράφηση είναι αδικαιολόγητα νευρική, ο Clooney εμφανώς miscast στον ρόλο του αποξενωμένου κι απογοητευμένου επιστήμονα, η στάση που κρατά ο Bird απέναντι στον “κακό” του επιλήψιμη και το φινάλε ολίγον εκνευριστικό, έτσι με επιτηδευμένη πολιτική ορθότητα, που είναι καμωμένο.
Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον Brad Bird για κακές προθέσεις. Πρόκειται για μια ευγενική αποτυχία, που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως inspirational shit για νεότερους θεατές. Δεν παύει όμως να είναι αποτυχία.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
» George Clooney bio
» Britt Robertson
» Judy Greer
» Kathryn Hahn
» Hugh Laurie
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
» Brad Bird
